غربت حضرت

يكي ديگر بحث هاي مربوظ به امام زمان (عج) غربت ايشان است.

ديروز با شخصي در حال صحبت بودم كه خود را شيعه مي پنداشت اما ميگفت كه امام ها معصوم نيستند و دليل احماقنه او هم اين بود كه چون امام محمد باقر يا امام سجاد(ع) در يكي از دعاهايش اشاره به اين كرده خدايا من با اندكي گناه به سوي تو ميايم پس ائمه معصوم و بي گناه نيستند .

اين بحث با اون شخص من رو بر اين داست تا مطلبي با عنوان غربت حضرت را از كتاب الفباي مهدويت نوشته اقاي مجتبي تونه اي براي شما بازگو كنم

غربت دو معنا دارد:1 دوري از خانواده و وطن. 2 كمي ياران ،و حضرت مهدي(عج)بر هدو معني غريب است. روايت امام صادق (ع) كه فرمود : (به ناچار اين امر را غيبتي خواهد بود و درهنگام غيبت ،ناچار از عزلت و گوشه گيري است)1

و فرمايش خود حضرت در قضيه علي بن مهزيار كه فرمود: (پدرم از من پيمان گرفته كه جز در سرزمين هاي پنهان و دور منزل نگيرم، براي ان كه مخفي بمانم و جايگاهم از اهل ضلالت مصون باشد )2

دلالت بر غربت حضرت دارد. واين كه امام جواد (ع) فرمودند:(هرگاه اين تعداد سيصد و سيزده نفر از اهل اخلاص برايش جمع شدند ، خداوند امر او را ظاهر سازد) برمعناي دوم غربت دلالت دارد.3

راوي ميگويد:

 از حضرت موسي بن جعفر (ع) از صاحب امر پرسيدم. فرمودند:(او همان اواره يكتاي غريب پنهان از خاندانش مي باشد كه خونخواه پدرش خواهد بود)4.پس مهم ترين وظيفه ما امادگي براي ظهور و دعا براي تعجيل در فرج مولا است.

اري با نگاهي اندك به خودمان و ديگران متوجه ميشويم كه مهدي (عج) چقدر غريب است . تا به حال اين سوال را از خودمان چند بار پرسيده ايم كه اگر همكنون مهدي ظهور كند ما چيكاري انجام ميدهيم؟ ايا واقعا به او لبيك مي گويم و با او همراه ميشويم و يا نه حاضر به دل كندن از اين دنيا و چيزهاي كه براي خود ساخته ايم نيستيم